volgende
collection collective
In deze zeer toeristische plaatsen moet je denken aan de tallose souvenirwinkels waarvan men de oorsprong niet meer kan onderscheiden omdat ze overal zo vergelijkbaar zijn. Of we nu in België, Spanje of Japan zijn, we krijgen mokken, t-shirts, magneten en al die dingen die hetzelfde oude verhaal vertellen. Maar kunnen we echt de herinnering aan een land en zijn volk consumeren?
Dit is het verhaal van ‘Collection Collective’, een souvenirwinkel die zich vertelt en samenleeft.
Collection Collective presenteerde een selectie kunstenaars en kunstenaressen die, elk op hun eigen manier, omgaan met de herinneringen die door ons leven lopen.
Met zijn digitale installatie “The Mind is a Voice, The Voice is Blind” neemt de jonge Oostenrijkse kunstenaar Simon Lehner ons mee naar binnen in een digitale reconstructie van traumatische herinneringen uit zijn jeugd. Lehner vergelijkt het digitale postproductieproces met de voortdurende onbewuste herconfiguratie van onze eigen persoonlijke herinneringen.
De Belgische kunstenares Estelle Saignes onthult haar wandtapijt ‘Green Lake that Memory Smell’. Daarin keert ze voortdurend terug naar een specifiek kunstmatig meer in de Verenigde Staten, op zoek naar een match tussen het fysieke landschap en de relatie ertoe via de herinnering.
In haar fotografische installatie “Time spent that might otherwise be forgotten” onderzoekt de Amerikaanse kunstenares Diane Mayer de draad van onze herinneringen door middel van een verontrustende mix van wol en familiefoto’s.
Ten slotte sluit de Belgische kunstenares Louise Devin dit verhaal af door ons mee te nemen naar haar ‘Final Corner’, een kerkhof met een dubbele betekenis dat even teder als wreed oogt.
Het doel van dit kunstproject was ook de praktijk van professionals te combineren met die van burgers om samen een winkel van gedeelde herinneringen te creëren. Twee jaar lang ontwierpen vier groepen hun voorstelling van een herinnering:
- Samen met een professionele keramist creëerde een groep jonge meisjes uit een jeugdcentrum in Les Marolles een object dat een van hun herinneringen in keramiek materialiseert.
- Naast fotografen gaf een groep jongvolwassenen een nieuw leven aan diapositieven die op de markt van het Vossenplein waren achtergelaten.
- Een groep ouderen heeft samen met illustratoren een herinnering aan hun buurt gegraveerd op geupcyclede onderzetters.
- Samen met designers maakte een groep volwassenen een bloementapijt in tufting, geïnspireerd op dat op de Grote Markt.
Dit participatieve project stelde een groep jonge meisjes van het Maison de Jeunes 88 in staat keramiek te leren en een voorwerp te maken dat een jeugdherinnering oproept. Samen met een professionele keramiste, Anaid Moh, werden deze kostbare momenten vastgelegd dankzij Cédrine en de waardevolle hulp van Ben, de oprichter van Kimia studios.
Luister naar het geluidsopname
‘Souvenirs Souverres’ is een van de participatieve projecten die in het hart van de tentoonstelling worden gepresenteerd. In de drukke straten van Les Marolles gingen we op bezoek bij geïsoleerde ouderen die het grootste deel van hun leven in deze wijk hebben gewoond. Uit deze ontmoetingen kwamen wij soms lachend en vaak met tranen in de ogen. Het project was al begonnen.
De getuigenissen werden opnieuw opgenomen en getranscribeerd door een vrijwillige tiener die in de buurt woont. Een van de vele tatoeëerders in de buurt illustreerde vervolgens de herinnering. Het geheel werd gedrukt op onderzetters van schoon kartonafval. Eenmaal verzameld, hoefden deze waardevolle voorwerpen alleen nog maar verspreid te worden in de bars, cafés en restaurants van de wijk, zodat ze nooit vergeten zouden worden.
Een project uitgevoerd in samenwerking met Habitat et Rénovation (PCS Radis-Marolles en Querelle), Maison Vésale, Home des Ursulines en Home Sainte Monique.
Klik HIER om de volledige getuigenissen te lezen en HIER om de flash-illustratiesdie voor elke herinnering zijn gemaakt te zien.
Het doel van dit kunstproject was ook de praktijk van professionals te combineren met die van burgers om samen een winkel van gedeelde herinneringen te creëren. Twee jaar lang ontwierpen vier groepen hun voorstelling van een herinnering:
- Samen met een professionele keramist creëerde een groep jonge meisjes uit een jeugdcentrum in Les Marolles een object dat een van hun herinneringen in keramiek materialiseert.
- Naast fotografen gaf een groep jongvolwassenen een nieuw leven aan diapositieven die op de markt van het Vossenplein waren achtergelaten.
- Een groep ouderen heeft samen met illustratoren een herinnering aan hun buurt gegraveerd op geupcyclede onderzetters.
- Samen met designers maakte een groep volwassenen een bloementapijt in tufting, geïnspireerd op dat op de Grote Markt.
‘Souvenirs Souverres’ is een van de participatieve projecten die in het hart van de tentoonstelling worden gepresenteerd. In de drukke straten van Les Marolles gingen we op bezoek bij geïsoleerde ouderen die het grootste deel van hun leven in deze wijk hebben gewoond. Uit deze ontmoetingen kwamen wij soms lachend en vaak met tranen in de ogen. Het project was al begonnen.
De getuigenissen werden opnieuw opgenomen en getranscribeerd door een vrijwillige tiener die in de buurt woont. Een van de vele tatoeëerders in de buurt illustreerde vervolgens de herinnering. Het geheel werd gedrukt op onderzetters van schoon kartonafval. Eenmaal verzameld, hoefden deze waardevolle voorwerpen alleen nog maar verspreid te worden in de bars, cafés en restaurants van de wijk, zodat ze nooit vergeten zouden worden.
Een project uitgevoerd in samenwerking met Habitat et Rénovation (PCS Radis-Marolles en Querelle), Maison Vésale, Home des Ursulines en Home Sainte Monique.
Klik HIER om de volledige getuigenissen te lezen en HIER om de flash-illustratiesdie voor elke herinnering zijn gemaakt te zien.
In deze zeer toeristische plaatsen moet je denken aan de tallose souvenirwinkels waarvan men de oorsprong niet meer kan onderscheiden omdat ze overal zo vergelijkbaar zijn. Of we nu in België, Spanje of Japan zijn, we krijgen mokken, t-shirts, magneten en al die dingen die hetzelfde oude verhaal vertellen. Maar kunnen we echt de herinnering aan een land en zijn volk consumeren?
Dit is het verhaal van ‘Collection Collective’, een souvenirwinkel die zich vertelt en samenleeft.
Collection Collective presenteerde een selectie kunstenaars en kunstenaressen die, elk op hun eigen manier, omgaan met de herinneringen die door ons leven lopen.
Met zijn digitale installatie “The Mind is a Voice, The Voice is Blind” neemt de jonge Oostenrijkse kunstenaar Simon Lehner ons mee naar binnen in een digitale reconstructie van traumatische herinneringen uit zijn jeugd. Lehner vergelijkt het digitale postproductieproces met de voortdurende onbewuste herconfiguratie van onze eigen persoonlijke herinneringen.
De Belgische kunstenares Estelle Saignes onthult haar wandtapijt ‘Green Lake that Memory Smell’. Daarin keert ze voortdurend terug naar een specifiek kunstmatig meer in de Verenigde Staten, op zoek naar een match tussen het fysieke landschap en de relatie ertoe via de herinnering.
In haar fotografische installatie “Time spent that might otherwise be forgotten” onderzoekt de Amerikaanse kunstenares Diane Mayer de draad van onze herinneringen door middel van een verontrustende mix van wol en familiefoto’s.
Ten slotte sluit de Belgische kunstenares Louise Devin dit verhaal af door ons mee te nemen naar haar ‘Final Corner’, een kerkhof met een dubbele betekenis dat even teder als wreed oogt.
Dit participatieve project stelde een groep jonge meisjes van het Maison de Jeunes 88 in staat keramiek te leren en een voorwerp te maken dat een jeugdherinnering oproept. Samen met een professionele keramiste, Anaid Moh, werden deze kostbare momenten vastgelegd dankzij Cédrine en de waardevolle hulp van Ben, de oprichter van Kimia studios.
Luister naar het geluidsopname